هپاتیت اتوایمیون
هپاتیت اتوایمیون
کبد بزرگترین عضو داخلی بدن است که حدود 5/1 تا 1 کیلوگرم وزن دارد. محل آن در قسمت راست و بالای شکم و زیر دنده ها است. عملکرد کبد در بدن شکستن داروها، کمک به تصفیه سموم، کمک به هضم و جذب مواد غذایی، سوخت بدن و کمک به روند انعقاد خون است. صفرا نیز در کبد ساخته می شود و از طریق مجاری صفراوی کوچک و بزرگ به کیسه صفرا منتقل و در آنجا ذخیره می شود. قسمت اعظم کبد از سلول های کبدی تشکیل شده است. مجاری صفراوی کوچک و بزرگ، سلول های ایمنی، و عروق خونی سایر عناصر تشکیل دهند این عضو می باشند. التهاب و بیماری در بخش های مختلف این عضو می تواند منجر به بیماری در بخش های مختلف کبد شود. هپاتیت به التهاب سلول های کبدی اطلاق می شود که شکل ها و علل مختلفی دارد که می تواند حاد یا مزمن باشد.
هپاتیت اتوایمیون یا هپاتیت خود ایمنی بیماری است که در آن سلول های کبدی به دلایل ناشناخته توسط سیستم ایمنی خود بیمار دچار آسیب می شوند. بیماری مزمن بوده که در صورت عدم درمان به موقع منجر به نارسایی کبدی و سیروز می گردد. این بیماری اغلب سلول های کبدی را فرا می گیرد اما گاهی ممکن است مجاری صفراوی نیز به طور همزمان درگیر باشد. درصورتی که این بیماری مزمن به موقع تشخیص و درمان نشود، کبد فرد دچار نارسایی شدید در عملکرد یا سیروز خواهد شد. بیماری در اکثر موارد در خانم های جوان دیده می شود؛ اگر چه مردان و بچه ها نیز ممکن است به این بیماری گرفتار شوند. بیماری مسری نبوده و به دیگران منتقل نمی شود.
علایم و نشانه ها
بسیاری از بیماران در شروع بیماری ممکن است از علایمی نظیر ضعف و خستگی شاکی باشند که در صورت عدم تشخیص پس از مدتی دچار زردی می شوند. گاها بیماران سابقه قبلی یک سرما خوردگی یا علایم شبه آنفلوآنزا مانند هپاتیت های ویروسی را قبل از شروع سایر علایم ذکر می کنند. سایر علایم شامل خستگی شدید، درد روی ناحیه کبد، بزرگی کبد، خارش، درد مفاصل و گاها جوش های شدید صورت و اختلالات قاعدگی می باشد. بعضا بیماری بی علامت بوده و در طی بررسی های روتین آزمایشگاهی تشخیص داده می شود. سایر بیماری های مرتبط با سیستم ایمنی مانند بیماری کم کاری یا پر کاری تیروئید ممکن است دیده شود.
تشخیص
تشخیص این بیماری با انجام آزمایشات کبدی و خود ایمنی، سونوگرافی و بیوپسی کبد داده می شود. انجام بیوپسی کبد می تواند برای تشخیص و تعیین شدت بیماری و روند بعدی بیماری کمک کننده باشد.
درمان
هدف از درمان کاهش التهاب و صدمه به سلول های کبدی است؛ و نظر به نقش سیستم ایمنی در روند ایجاد بیماری، درمان اصلی بیماری معطوف به مهار سیستم ایمنی بدن می باشد. اغلب بیماران نیاز به مصرف چندین ساله داروهای سرکوب کننده ایمنی دارند.
شدت بیماری در طی دوران بارداری ممکن است کاهش یافته و پس از زایمان شعله ور گردد بنابراین مراقبت ویژه از بیماران جهت تنظیم دقیق داروها در طی دوران بارداری تا چندین هفته پس از زایمان ممکن است مورد نیاز باشد. درمان مناسب و به موقع در این بیماران بسیار مهم است زیرا مواردی از بهبود قابل ملاحظه هپاتیت اتوایمیون حتی در مراحل پیشرفته بیماری با درمان مناسب و به موقع گزارش شده است.
نظر بدهید