جزئیات وبلاگ

image
image
5 اردیبهشت 1402

ویروس هپاتیت A

ویروس هپاتیت A

ویروس هپاتیت A، ویروسی است که بیماری ای حاد ایجاد می کند. بیشتر موارد هپاتیت ویروسی را هپاتیت A تشکیل می دهد. هپاتیت A بیشتر به صورت اپیدمی و در مراکز پر جمعیت مانند محل های نگهداری کودکان و سربازخانه ها دیده می شود و بیشتر در فصل های پاییز و زمستان شایع است.

معمول ترین راه انتقال ویروس هپاتیت A از فردی به فرد دیگر هم از طریق مدفوعی-دهانی است. به این ترتیب استفاده از آب های آلوده به مدفوع بیماران، اپیدمی هایی از بیماری را ایجاد می کند. مصرف شیر و صدف های دریایی و سبزیجات آبیاری شده به وسیله فاضلاب های انسانی نیز باعث انتشار این بیماری می شود.

ابتدا ویروس از راه دهان و همراه با آب و مواد غذایی آلوده، وارد روده می شود و در سلول های روده تکثیر می شود. سپس وارد دستگاه گردش خون می شود و بعد به سلول های کبدی وارد می شود. تکثیر آن در این سلول ها سبب ورم کبد (هپاتیت) و اختلال در عملکرد آن می شود.

پس از این که کیسه صفرا هم آلوده می شود، ویروس از طریق ترشحات مجاری صفراوی وارد روده می شود و همراه مدفوع به محیط خارج دفع می شود.

دوره نهفتگی این بیماری 15 تا 45 روز است و ممکن است به صورت خفیف یا حاد و همراه یا بدون یرقان باشد. هپاتیت A بیشتر به صورت حاد و اپیدمیک است و بیشتر در کودکان و نوجوانان دیده می شود. شدت بیماری در افراد بالغ نسبت به کودکان بیشتر است.

در شکل بدون یرقان، نشانه های بیماری غیر اختصاصی و شبیه به بسیاری از عفونت های ویروسی دیگر است. در شکل همراه با یرقان، ابتدا علایم غیر اختصاصی و گوارشی مانند تب، بی اشتهایی، ضعف، سردرد و درد عضلات به وجود می آید. سپس با ایجاد یرقان، رنگ ادرار تغییر می کند و علاوه بر نشانه های قبلی، تهوع، استفراغ و درد در قسمت راست و بالای شکم هم شایع است.

در اثر ابتلا به بیماری در بدن آنتی بادی ایجاد می شود که برای مدت طولانی در بدن باقی می ماند و ایمنی مادام العمر به وجود می آورد. برای جلوگیری از هپاتیت A که از راه مدفوع منتشر می شود و انتقال آن از راه مدفوعی-دهانی است، رعایت نکات بهداشتی اعم از فردی و اجتماعی ضروری است.

بهبود وضع اقتصادی و اجتماعی، بالا رفتن سطح بهداشت و جلوگیری از تراکم جمعیت در مناطقی که بیماری به صورت اپیدمیک است، موجب کاهش وقوع بیماری می شود. استفاده از ایمنوگلوبولین به منظور ایجاد ایمنی در اطرافیان بیمار و کسانی که با بیمار تماس نزدیک داشته اند نیز در کنترل بیماری مؤثر است.

    اشتراک گذاری :

نظر بدهید