بیماری کرون
بیماری کرون (به انگلیسی: Crohn's disease) یکی از بیماریهای التهابی روده است که با التهاب دیواره روده مشخص میشود.
بیماری کرون بک بیماری مزمن است که قسمتهای گوناگون دستگاه گوارش از دهان گرفته تا مقعد را میتواند تحت تاثیر قرار دهد. این بیماری بیشتر قسمت انتهایی روده باریک (ایلئوم) و قسمت ابتدایی روده بزرگ را تحت تاثیر قرار میدهد.[۱][۲] این بیماری میتواند تمام لایههای روده را درگیر سازد و حتی موجب فیبروز شود. شایعترین ناحیه درگیر ایلئوسکال است. بین ضایعات معمولاً نواحی سالم وجود دارد. این بیماری تظاهرات خارج رودهای نیز دارد مانند آرتریت و ضایعات پوستی.
علائم و نشانههای آن اغلب شامل اسهال (که در صورت التهاب شدید روده ممکن است به اسهال خونین تبدیل گردد)، تب، کاهش وزن و درد شکم است. برخی از عوارض این بیماری ممکن است در خارج از دستگاه گوارش رخ دهد، شامل کم خونی، خارش پوست، ورم مفاصل، التهاب چشم و احساس خستگی. از دیگر علائم این بیماری، راش و اریتم گرهی است. انسداد روده نیز معمولاً رخ میدهد و کسانی که به این بیماری مبتلا میشوند بیشتر در معرض خطر ابتلا به سرطان روده قرار میگیرند.
محتویات
نشانهها
علایم و سمپتوم بیماری شامل اسهال مزمن، کاهش وزن و درد شکم است. بیماری میتواند با آبسه، فیستول، تنگی و انسداد روده همراه باشد و گاهی برای تشخیص، نیاز به آزمایش سرولوژی و کولونوسکوپی میباشد. این بیماری میتواند همراه با خونریزی همراه با مدفوع یا بطور جدا از مدفوع یا همراه با رگههای خون روی مدفوع همراه باشد. از دیگر علائم این بیماری (بی اشتهایی)، (نفخ)، (دفع ناقص) و دفعات زیاد اجابت مزاج و بیاختیاری در آن را میتوان برشمرد.
نشانههای غیر رودهای
این بیماری علاوه بر گرفتار کردن معده و روده، اندامهای دیگر را نیز میتواند درگیر کند. ورم چشم و ورم مفاصل یا ماهیچههای دست یا پا از این دست هستند. نازکی یا پوکی استخوان میتواند از عواقب این بیماری باشد. در این بیماری پوست، خون و غدد درون ریز نیز میتوانند درگیر شوند. بیماری کمخونی همولیتیک خودایمنی[۳] که در آن سیستم ایمنی به گویچههای سرخ حمله میکند بیشتر در بیماری کرون شایع است و میتواند باعث خستگی، رنگ پریدگی و دیگر نشانههای شایع در کمخونی شود.[۴]
درمان
تلاشها در مورد درمان در به کنترل در آوردن این بیماری میباشد. درمان با ترکیبات سالیسیلات (سولفاسالازین، مسالامین و غیره)، گلوکوکورتیکوئیدها، عوامل سرکوبگر ایمنی (مرکاپتوپورین، متوتروکسات، سیکلوسپورین و آزاتیوپرین) و آنتی بیوتیکها مانند مترونیدازول و سیپروفلوکساسین میباشد. گاه جراحی به خصوص در صورت بروز عوارض مانند فیستول و انسداد ضرورت مییابد. استرس و اضطراب میتواند نقش بسزایی در عود بیماری داشته باشد.
- یکی از داروهای مهم مزالازین می باشد. مطالعات اخیر نشان داده بیمارانی که روزانه از این دارو به میزان ۱۵۰۰ تا ۳۰۰۰ میلی گرم استفاده کردند آثار بیماریشان بین ۳ تا ۶ ماه کاهش یافته است.[۵]
درمانهای مکمل
- یکی از مهمترین درمانهای غیردارویی بیماری التهابی روده، ورزشهای قدرتی و بدن سازی است. بیمارانی که بدون دارو به ورزشهای قدرتی محدود پرداختهاند تا ۷۰% از علائم بیماریشان بهبود یافتهاست. احتمالاً علت آن به فعالیتهای متابولیسمی ماهیچهها و تاثیرات مثبت ورزش باز میگردد که منجر به کاهش التهاب در بدن و تنظیم سیستم ایمنی میشود.
- فعالیتهای قدرتی باعث افزایش قدرت جذب روده میشود و این فرآیند برخلاف تاثیرات التهاب روده است که باعث کاهش جذب مواد غذایی در روده میگردد.
- رژیم غذایی از عوامل مؤثر در بهبود این بیماری است. عسل، خرما و زردچوبه هر سه بسیار مفید و مؤثر هستند و دارای خاصیت ضد سرطانی، ضد التهاب و درمان کننده زخمهای روده هستند. بیمار بهتر است در دوران شدت بیماری از یک رژیم غذایی ساده، سبک و ثابت استفاده کند.
- برنج، نان سفید، ماکیان و ماهی بصورت کبابی یا بصورت آبپز توصیه میشود.
- از لبنیات تنها ماست توصیه میشود.
- غذاهای ترش، اسیدی، گازدار، تند، دارای ادویه فراوان، دارای افزودنی و نگهدارنده توصیه نمیشود.
- غذاهای دیر جذب مانند گوشت قرمز، فست فود، غذاهای چرب، غذاهای خام و نپخته مانند میوه ها و سبزیجات توصیه نمیشود.
- اخیرا محققان به تاثیرات مثبت گیاه شاهدانه بر بیماران مبتلا به بیماری التهابی روده دست یافته اند.
- بیمار باید فعالیت ورزشی را بصورت کنترل شده و متناسب با توان و استقامت بدنی خود انجام دهد.
- با رعایت موارد فوق، بیمار تا ۶ ماه وارد دوران خاموشی خواهد شد و با حفظ آرامش می تواند سالیان سال به زندگی عادی خود ادامه دهد.
- پس از سپری شدن دوره اصلی بیماری و وارد شدن بیماری به دوران خاموشی، آنگاه بیمار میتواند آهسته رژیم غذایی را کاهش دهد.
- در دوران خاموشی، بیمار میتواند زیر نظر پزشک متخصص، میزان مصرف دارو را نیز کاهش دهد.
نظر بدهید