هموروئید
هموروئید
هموروئید به اتساع رگهای وریدی در مجرای مقعدی گفته می شود که به کنترل مدفوع کمک میکنند. این رگ ها زمانی که متورم یا ملتهب میشوند «بیمارگونه» یا همان بواسیر میشوند. آن ها در حالت فیزیولوژیک خود مانند بالشتکی مرکب از مجرای سرخرگی-سیاهرگی و بافت همبند عمل میکنند.
علائم و نشانه های هموروئید
خونریزی دردناک در طی اجابت مزاج (ممکن است قطرات خون را در مدفوع و یا دستمال توالت مشاهده کنید)
احساس خارش و سوزش در ناحیه مقعد
درد و ناراحتی
ورم و التهاب اطراف مقعد
وجود توده در نزدیکی مقعد که ممکن است دردناک باشد.
نشت مدفوع
علائم هموروئید معمولا بسته به محل قرارگیری این بیماری متفاوت است. در هموروئید داخلی توده به سمت داخل روده متورم می شود. در این وضعیت بیمار معمولا نمی تواند این هموروئید را ببیند یا لمس کند. در بیشتر موارد، این نوع هموروئید باعث ایجاد ناراحتی در فرد نمی شود.
از طرف دیگر زور زدن هنگام دفع مدفوع می تواند منجر به خراش توده و خونریزی منجر شود. گاهی فشار به هموروئید می تواند توده را به سمت بیرون مقعد بیاورد. در این صورت به آن هموروئید بیرون زده می گویند که البته بسیار دردناک است.
هموروئید خارجی در زیر پوست اطراف مقعد قرار می گیرد. این توده نسبت به تحریک و خونریزی حساس تر است و معمولا فرد احساس خارش شدید داشته و این توده با اولین خارش دچار خونریزی می شود. گاهی اوقات خون در کیسه ای در این هموروئید تجمع پیدا می کند. این کیسه خون بسیار دردناک، متورم، ملتهب و البته مستعد پاره شدن و خونریزی است.
دلایل ایجاد هموروئید
فشار آوردن هنگام دفع مدفوع: اگر مجبورید برای دفع مدفوع، بیش از 5 دقیقه روی خود فشار بیاورید، بدانید که این امر طبیعی نیست. این فشار باعث خون ریزی می شود.
چاقی مفرط: وزن بالا، فشار زیادی بر قسمت تحتانی بدن وارد می کند که می تواند از علت های بواسیر باشد. رگ های خونی در قسمت رکتال بزرگ می شود و در نتیجه هنگام دفع مدفوع فرد دچار خون ریزی می شود.
مصرف کم آب: آب ترکیب اصلی مدفوع است. آب باعث نرمی مدفوع و آسانی دفع می شود و هنگام دفع، روی رگ های رکتال فشاری وارد نمی کند. بنابراین طی روز آب کافی بنوشید.
برنامه غذایی کم فیبر: کمبود فیبر در برنامه غذایی باعث سفت شدن مدفوع می شود. مدفوع سفت نیز، روی دیواره های مقعد اصطکاک ایجاد می کند که سرانجام به خون ریزی منجر می شود. درمان بواسیر مصرف فراوان سبزی های برگ سبز است.
بارداری: بسیاری از زنان در دوره بارداری دچار بواسیر می شوند. در زمان بارداری، رگ های خون گشاد می شود. به همین دلیل زنان باردار به بواسیر مستعدتر هستند.
یبوست مزمن: برخی افراد در طول سال به یبوست مستعد می باشند و تغییرات غذایی نیز همیشه روی وضعیت آن ها تأثیر نمی گذارد. اگر دچار یبوست مزمن هستید، به مرور زمان دچار بواسیر خواهید شد. برای پیش گیری بهتر است از قرص های رونده استفاده کنید.
نشستن طولانی مدت: بیشتر افراد مجبورند به مدت طولانی پشت میز بنشینند که این امر منجر به متورم شدن رگ های خون در ناحیه مقعد می شود.
استفاده از دستمال توالت زبر: دستمال کاغذی که از آن استفاده می کنید، باید نرم باشد تا مقعد را زخم نکند.
وضعیت نامناسب بدن: یکی از علت های بروز بواسیر، حالت نادرست نشستن است. خمیدگی بدن، روی قسمت پایین بدن فشار وارد می کند. این فشار اضافه می تواند باعث تحریک بواسیر شود.
مصرف غذاهای پر ادویه: ادویه، مقعد زخم شده را تحریک و دفع مدفوع را سخت می کند.
برخی ورزش ها: برخی برنامه های ورزشی از جمله وزنه برداری شاید مناسب افراد مستعد به بواسیر نباشد. به ویژه نشستن روی زانو با وزنه، می تواند به متورم و زخم شدن رگ های مقعد منجر شود.
اسهال: در این مواقع، فرد به طور مکرر به دستشویی می رود که این امر باعث ایجاد اصطکاک، زخم و عفونت مقعد می شود.
تشخیص
بواسیر را معمولاً از طریق معاینه جسمانی تشخیص میدهند. معاینه دیداری مقعد و اطراف آن ممکن است به تشخیص بواسیر خارجی یا پایین افتاده منجر شود.ممکن است از معاینه مقعدی برای تشخیص نئوپلاسم، پولیپ، پروستات متورم، یا دمل استفاده شود. ممکن است به دلیل درد، انجام این معاینه بدون استفاده از آرامبخش مناسب میسر نباشد، اگر چه اکثر بواسیرهای داخلی همراه با درد نیستند. تأیید دیداری بواسیر داخلی ممکن است نیاز به آنوسکوپ داشته باشد، وسیلهای شبیه لولهای تو خالی که به یک سر آن منبع نور متصل شده است. دو نوع بواسیر وجود دارد: خارجی و داخلی. تفاوت این دو با توجه به موقعیتشان نسبت به خط شانهای مشخص میشود. ممکن است برخی افراد هم زمان گونههای علامتدار هر دو را داشته باشند. اگر درد وجود داشته باشد، احتمال بیشتری برای وقوع بریدگی مقعدی یا بواسیر خارجی است تا بواسیر داخلی.
پیشگیری
تعدادی از اقدامات پیشگیرانه توصیه میشوند مانند پرهیز از فشار آوردن به هنگام دفع، پرهیز از یبوست و اسهال چه با داشتن رژیم غذایی دارای فیبر فراوان و نوشیدن مایعات زیاد یا دریافت مکملهای فیبردار، و انجام تمرینات ورزشی کافی. گذاشتن زمان کمتر برای تلاش برای دفع مدفوع، کم کردن وزن برای افراد دارای اضافه وزن و پرهیز از برداشتن اشیای سنگین نیز توصیه شده است.
درمان هموروئید
درمان اولیه برای هموروئید های خفیف تا متوسط درمان طبی می باشد. اولین راه درمان، کنترل یبوست به وسیله ی رژیم پر فیبر می باشد. باید حداقل 30 گرم فیبر شامل میوه ها، سبزیجات و حبوبات روزانه مصرف شود. .در صورت نیاز با دستور پزشک ملین تجویز می شود.
افزایش مصرف مایعات. روزانه 10-8 لیوان آب
لگن اب گرم به مدت 15 دقیقه بعد از هر اجابت مزاج حدودا روزی 3-2 بار
ورزش ایروبیک و پیاده روی روزی نیم ساعت کمک کننده است.
به محض احساس دفع باید اقدام به اجابت مزاج نمود.
هنگام خشک کردن این ناحیه نباید دستمال محکم و با فشار روی این ناحیه کشیده شود و می توان از خشک کننده مو استفاده کرد.
ضد التهاب های غیر استروییدی به کاهش درد کمک می کند.
درمان های موضعی
شواهد کمی برای فواید داروهای موضعی و شیاف ها وجود دارد. درمان های موضعی شامل پمادها و شیاف های آنتی همورویید می باشد.
استروییدها بیشتر از 2-1 هفته نباید استفاده شوند زیرا سبب نازکی واتروفی پوست می شوند.
داروهای دیگر شامل کرم های محافظت کننده پوست مانند زینک اگسید؛ یک ضد درد مانند لیدوکایین؛ یک تنگ کننده عروق مثل اپی نفرین
گاهی می توان از یک ایس پک کوچک برای کاهش ورم استفاده کرد.
نشستن روی کوسن نرم به جای سطوح سفت باعث کاهش ورم می شود.
هموروئیدهای درجه 3و4 داخلی و هموروئیدهای ترومبوزه خارجی که به درمان های طبی جواب نمی دهند به درمان های دیگری نیاز دارند که شامل موارد زیر است:
بستن شریان هموروئید با استفاده از داپلر
در این روش با استفاده از داپلر عروق تغذیه کننده هموروئید مشخص شده و بسته می شود. این عمل باعث قطع جریان خون هموروئید شده و تورم آن از بین می رود.
اسکلروتراپی پاکه هموروئید
این روش شامل تزریق 3-1 میلی متر مواد اسکلروزان مانند فنل در روغن زیتون سدیم موروات وکینین اوره داخل پاکه هموروئید درجه 1و2 3 است که سبب کلاپس جداره همورویید و کوچک شدن آن می شود. عوارض کمی گزارش شده است ولی عفونت و فیبروز دیده شده است. ریت موفقیت 70٪ است.
روش های دیگر شامل: الکتروکوتری؛ اشعه مادون قرمز؛ جراحی باز؛ جراحی لیزری؛ کرایوسرجری.
خارج کردن هموروئیدهای خارجی ترومبوزه
به طور کلی هموروئید خارجی ترومبوزه موجب درد شدید و توده قابل لمس در اطراف مقعد در طول 24 تا 72 ساعت بعد از ترومبوز می شوند. ترومبوز را می توان تحت بی حسی موضعی و درون مطب خارج کرد. به دلیل اینکه لخته ایجاد شده معمولا حفره دار است انجام برش ساده و تخلیه آن اغلب موثر نیست و هموروئید باید کاملا خارج شود. بعد از 72 ساعت ترومبوز شروع به باز جذب می کند و درد به صورت خود به خود برطرف می شود. در صورتی که درد برطرف شود(بعد از گذشت 72 ساعت) خارج کردن هموروئید ضروری نبوده اما نشستن در لگن آب گرم و تجویز داروهای مسکن مفید است.
بستن پاگه هموروئید با حلقه لاستیکی
این روش برای هموروئید درجه 2و3 داخلی مناسب است و به صورت سرپایی و بدون استفاده از بی حسی و بیهوشی قابل انجام است.حلقه لاستیک حداقل 1 سانتیمتر بالای خط دندانه ای روی پایه هموروئید داخلی گذاشته می شود. بعد از 7-5 روز پاکه هموروئید می افتد. اگر حلقه نزدیک خط دندانه ای انداخته شود درد زیادی خواهد داشت. این عمل به علت درد زیاد برای هموروئید خارجی غیر قابل انجام است. ریت درمان با این روش 87٪ و عوارض 3٪ است.
جراحی باز هموروئید
چندین روش جراحی برای خارج کردن هموروئید های علامت دار توصیف شده است. همه این روش ها بر اساس کاهش جریان خون شبکه های هموروئیدی و خارج کردن مخاط و انودرم اضافی است.
این عمل ها با بی حسی موضعی؛ منطقه ای و یا بیهوشی عمومی انجام می شود. در بعضی از روشها زخم حاصل از برداشتن هموروئید با بخیه های قابل جذب بسته می شود و در روش دیگر زخم باز گذاشته می شود تا به طور ثانویه ترمیم شود. هر 3 بالشتک هموروئیدی را می توان در یک جلسه برداشت اما باید از خارج کردن منطقه ی وسیعی از پوست اطراف مقعد اجتناب کرد تا از تنگی مقعد بعد از عمل جلوگیری شود.
نظر بدهید