خواص سرکه
سِرکه مایع ترشی است که از اکسید شدن اتانول موجود در آب سیب، آبجو و موادی از این قبیل به دست میآید. معمولاً ۳ تا ۵ درصد از حجم سرکهها، اسید استیک میباشد. سرکههای طبیعی، اسید تاتاریک و جوهر لیموی کمتری دارند.
سرکه معمولی افزون بر داشتن آنتی بیوتیکهای طبیعی، پس از تخمیر دارای اسید آمینه های بیولوژیک می شود، در صورتی که در سرکه مصنوعی این ماده مهم وجود ندارد.
سرکه طبیعی ناظم متابولیسم بدن می باشد، چون ترشح بزاق را زیاد می کند، ترشح بزاق از نظر علم بیوشیمی، دارای مقدار زیادی مواد پروتئینی (آلبومین) است که غذا را بهتر حل و هضم می کند. همچنین اختلاط سرکه با بزاق دهان، از دندانها در برابر فساد دفاع می کند.
سرکه محرک بدن است و برای پاره ای از داروها، مانند آتروپینف ضدتریاک محسوب می شود. مدتها پیش سرکه را عامل سرطان زا می دانستند، ولی هم اکنون تا اندازه ای آنرا عامل مبارزه با مواد تولید کننده سرطان (کانسروژن) به حساب می آورند.
در رژیم نمک (زیان نمک و نخوردن آن) خوردن سرکه مناسب است، چون سرکه نمک موجود در میوه ها را تحریک و زیاد نموده و از راه عرق کردن بدن خارج می نماید. در رژیم گوشت نیز همین گونه عمل می نماید، و تنها برای مبتلایان به بیماری کبد مناسب نیست. سرکه برای جلوگیری از چاقی و لاغری و همچنین در رژیم ضد دیابت بسیار سودمند است.
در رژیم روماتیسم بایستی سرکه را با انگور فرنگی سبز Cassis و عسل مخلوط کرده و میل نمایند، سرکه با داشتن مواد معدنی بسیار نافع است.
نظر بدهید